Najwcześniejsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszych Michałowic, odkryte przez archeologów w 1985 roku, pochodzą z epoki brązu (1200- 600 p.n.e.) i związane są z kulturą łużycką. Są również ślady osadnictwa okresu wpływów rzymskich (I-IV w. n.e.) i być może w kilku miejscach pozostałości z XI i XII wieku. Nie istnieją natomiast wiarygodne źródła pisane, które pozwoliłyby ustalić, czy Michałowice istniały w XIV wieku i czyją były własnością. O tym, że właścicielami Michałowic była szlachta herbu Łada, dowiadujemy się z pewnością dopiero z dokumentów datowanych na lata dwudzieste XV wieku. Wymienić wypada kilka imion tych odległych właścicieli, a może i założycieli Michałowic: Franciszek (1422), Jakób (1423), Michał syn Krystyna (1427) piszący się z Raszyna, ale czasem również z Michałowic .

Można wysnuć wniosek, że ów Michał był potomkiem jakiegoś wcześniejszego Michała, przez którego założona wieś, dla zaznaczenia, że jest już wyłącznie jego własnością, nazwana została Michałowicami. Bowiem z etymologicznego punktu widzenia nazwa ta oznacza tyle, co „dzieci” albo po prostu „ludzie” Michała.

Właściciele Michałowic zmieniali się początkowo w obrębie pokoleń rodu Ładów, dopiero później pojawiają się inni właściciele np. Maciej syn Jajka z Michałowic (1470), Wacław (1472), Piotr ze Zgorzały (1472), Roch syn Stanisława Michałowskiego herbu Łada (1453).

W burzliwych latach Potopu i na początku XVIII wieku właścicielami byli najprawdopodobniej Opaccy herbu Prus III. W latach następnych ich właściciele zmieniali się dość często, jedni nabywając te dobra na licytacjach, drudzy otrzymując w spadku.

W 1896 roku folwark w drodze spadku otrzymała Zofia Maria Barbara księżna Świętopełk Czetwertyńska , właścicielka pokaźnych dóbr, klucza falenckiego z przyległościami. W 1929 roku w wyniku kolejnej licytacji, zadłużone w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim dobra ziemskie Michałowice, nabyła hrabina Barbara Remigiuszowa Grocholska. Jednak i ona nie potrafiła podźwignąć upadającego majątku.

Dlatego też w czerwcu 1932 roku sprzedano na licytacji 136 ha ziemi pod parcelację. Decyzję tę podjęto również i z tej przyczyny, że przez teren dóbr przeprowadzono linię Elektrycznej Kolei Dojazdowej (1927), łączącej Warszawę z Grodziskiem Mazowieckim.

W tym momencie rozpoczyna się współczesna historia Michałowic jako zurbanizowanego osiedla domków jednorodzinnych.

Pierwsi mieszkańcy Osiedla Michałowice zaczęli zasiedlać je w 1934 roku, do momentu wybuchu II wojny światowej powstało około pięćdziesięciu domostw. Ich właścicielami byli głównie urzędnicy, przedsiębiorcy różnego kalibru, rzemieślnicy, ludzie wolnych zawodów oraz wojskowi.

Podczas okupacji domy nowych mieszkańców zaludniły się uciekinierami z Warszawy, rodziną i znajomymi. W czasie Powstania warszawskiego, wojska niemieckie, które przedtem rzadko zapuszczały się do Michałowic, zajęły partery większości budynków.

Po zakończeniu wojny braki mieszkaniowe w pobliskiej Warszawie przyczyniły się do szybkiego rozwoju osiedla. Około 1950 roku została erygowana parafia rzymsko-katolicka pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, a w pięć lat później wybudowano pierwszy drewniany kościółek, większy murowany powstał w 1969 roku.

W 1951 roku rozpoczęła działalność siedmioklasowa szkoła podstawowa mieszcząca się w drewnianym baraku, a od 1960 roku w piętrowym murowanym budynku, w którym przewidziano również oddział przedszkolny.

Wraz z rozrastającym się osiedlem rosła liczba jego mieszkańców, przybywało dzieci. W 1979 roku oddano do użytku nowe gminne przedszkole położone w centrum osiedla tuż obok szkoły i Kościoła. W 1986 r. rozpoczęto rozbudowę szkoły, dobudowując kolejno dwa nowe skrzydła i halę sportową z prawdziwego zdarzenia. W 2002 r. oddano do użytku budynek Gimnazjum, które otrzymało imię Księcia Józefa Poniatowskiego. Natomiast w październiku 2006 r. imię Wielkiego Polaka – Papieża Jana Pawła II otrzymała Szkoła Podstawowa. Przy Zespole Szkół uruchomiono również kompleks sportowy ze sztucznym lodowiskiem.